Code rood in augustus

Het is weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven maar vandaag had ik onverwacht ontzettend veel tijd. Je leest zo waarom...  

 

Het is vandaag 16 augustus. Augustus is altijd een aparte maand in Rome, zoals ik reeds schreef in "Chiuso per ferie – Rome in augustus".

 

Ondanks de hitte is het prima vertoeven in Rome deze maand, veel Romeinen zijn op vakantie en het toerisme kent laagseizoen. Het is ineens mogelijk om een parkeerplaats te vinden in hartje Rome, zelfs zo ongeveer waar je moet zijn en niet een kilometer verderop.  

 

Er zijn dus voordelen als je in Rome bent in augustus. Alhoewel ik me elk jaar weer verbaas over het feit dat er weinig tot niets productiefs wordt gedaan. Er wordt genoten van het leven en het mooie weer, ondanks de crisis. Een gast in een van de appartementen die ik verhuur belde me met de vraag of ik een restaurant kon reserveren dat hij had gevonden via Tripadvisor. Ik belde het restaurant op en de automatische voicemail vertelde mij dat het restaurant was gesloten van 1 augustus tot 4 september. Dat is dus meer dan een hele maand zonder inkomsten...  

 

Maar ook in andere sectoren wordt volop vakantie gevierd. Terwijl ik dit schrijf zit ik met Marina in het ziekenhuis. We denken namelijk dat Marina's vinger gebroken is. Alle private instellingen zijn deze dagen (de week van Ferragosto) gesloten en de huisarts zei dat het beter was om toch maar even een foto te laten maken. We zijn om 10:00 uur aangekomen bij de "Pronto Soccorso", de eerste hulp.  

 

Na 45 minuten vraagt een verpleegster aan Marina wat er aan de hand is en haar vinger wordt even snel bekeken. Ze mag weer in de wachtkamer, die steeds voller wordt, gaan zitten en krijgt "codice verde" om 10:55 uur.

De groene code betekent dat dit geval niet ernstig is. Verder is er een gele code, voor ernstigere gevallen en de rode voor hele urgente gevallen.

Hoe urgenter het geval, hoe eerder je geholpen wordt. Een gele code wordt dus eerder geholpen dan een groene code.  

Op het scherm kunnen we zien welke codes aan het wachten zijn en welke geholpen worden. Er is 1 rode code die sinds we binnengekomen zijn geholpen wordt en daarnaast 8 gele codes en 3 groene codes.  Marina heeft 8 groene codes voor zich.  

 

Ondertussen zijn we 2 uur verder en er zit nog niet bepaald schot in de zaak. Ik ga natuurlijk de deur niet uit zonder laptop dus bedacht ik me dat ik zou beschrijven hoe deze dag verloopt. Er zijn ondertussen vele mensen in de wachtkamer, 1 gele code en 10 groene codes zijn aan het wachten.  

 

12:30 uur, geen beweging. Er is niemand uit de wachtkamer naar binnen gegaan. Aangezien het bijna lunchtijd is ga ik maar even verderop naar een bar wat te eten voor ons halen.  

 

13:00 uur, nog 3 groene codes erbij en een gele code. Wij eten rustig onze "pasta fredda" op. Dit zal nog wel een tijdje duren....  

 

Sommige mensen die nog eerder dan wij aangekomen zijn beginnen om uitleg te vragen waarom ze zo lang moeten wachten. "We hebben weinig personeel" is het antwoord. Sommigen gaan weg... wie weet is Marina dan eerder aan de beurt.  

 

Ondertussen komen er ook nog enkele ambulances aan, geen groene codes uiteraard, allemaal gele codes.  

 

Het is 15:00 uur, ik kan er niet meer tegen en besluit om naar huis te gaan.  

 

Om 17:30 uur kom ik terug in het ziekenhuis, Marina heeft nog 1 groene code voor zich schreef ze me op WhatsApp.

Op het moment dat ik de wachtkamer binnenkom is er een hoop lawaai. Mensen klagen steen en been dat ze zo lang moeten wachten en het gerucht gaat dat er bepaalde mensen (lees: familie, kennissen, vrienden) een gele code krijgen voor gevallen die eigenlijk een groene code zouden moeten krijgen. Dit wordt door het personeel hardnekkig ontkend als er ook gedreigd wordt met het bellen van de carabinieri.

 

Ik geniet met volle teugen van dit spektakel en wij wachten verder rustig af...  Om 19:00 uur mag Marina naar binnen, ik mag niet mee. Na 5 minuten komt ze weer terug. De arts heeft aangegeven dat er een foto gemaakt dient te worden. JOH! VERRASSEND! Dat wisten we 10 uur geleden ook al!

Nu mag ze weer verder wachten in de wachtkamer, gezellig samen met mij.  

 

Om 20:40 uur mag ze weer naar binnen voor de foto. Ik wacht verder alleen af en hoor alle klagende mensen aan.

 

Het is 21:30 uur komt Marina de deur uit. De uitslag is binnen, haar vinger is niet gebroken. Alleen een behoorlijk kneuzing. Gelukkig maar, anders moesten we morgen ook nog terugkomen om gips te laten zetten want de orthopeed was zo laat op de avond niet meer aanwezig .  

 

Terwijl we terugrijden vertelt Marina dat er maar 1 dokter was die de patiënten hielp en het was helemaal vol met patiënten

Als klap op de vuurpijl was er ook nog een meisje die langs de kamer van Marina liep en haar "zio" aan de telefoon had.  

Deze oom was een arts en hij had haar via de hoofdingang naar binnen laten komen, zonder wachtrij, zonder code... Dus toch! Favoritismi noemen ze dat hier.  

 

Ik had al vele verhalen gehoord over de eerste hulp in augustus, gelukkig was dit de eerste keer voor ons. De vorige keren met de kinderen gingen alles vlot en soepel in andere tijden van het jaar. In augustus kun je je hier blijkbaar beter niet bezeren of ziek, zwak en misselijk zijn.  

 

Het is nu 22:30, welterusten!!!!

Reactie schrijven

Commentaren: 1
  • #1

    Jenny (donderdag, 17 augustus 2017 14:26)

    Gelukkig niet gebroken maar wat een verhaal zeg! Niet te filmen (of wel soms �) ben nog nooit zooooo lang bij eerste hulp geweest. Er is wel een mooi verhaal over Rome en ziekenhuizen uit gekomen hierdoor. ��