Er is er een jarig, hoera, auguri!

De afgelopen week is het erg druk geweest in huis. Opa en oma waren over, uiteraard een beetje voor hun zoon maar vooral voor hun kleinzoon en kleindochter. Daniel is namelijk 4 jaar geworden en dat moest natuurlijk gevierd worden!

 

Er is een week of twee geleden al begonnen met de voorbereidingen en je raadt het al… Er moest veel gekookt, gebakken en voorbereid worden. Daarnaast moet iedereen op de hoogte worden gesteld van het feestje. Niet alleen familie en vrienden. Nee, ook de kindjes (en ouders) waar Daniel mee speelt op het plein en alle kindjes (en ouders) van zijn klas. Uiteindelijk waren we woensdagavond met een man of 100 waarvan 30 kinderen. En die mensen moeten natuurlijk allemaal eten en drinken.

 

De plaats waar het feest gehouden werd, was niet thuis. Nee, dat wordt in Italië anders aangepakt. In ons geval hebben we de verjaardag gevierd in een grote speeltuin in de buurt. Het feest begon om 18.00 uur. Enkele tafels , een hele hoop stoelen en een paar koelkasten staan ter beschikking van de jarige job en zijn genodigden. Op de tafels wordt al het eten en drinken uitgestald. Pizzaatjes, sandwiches, broodjes in alle soorten en maten, koude pasta in verschillende varianten, chips, suppli...

De ‘ouderen’ gaan de hele avond gezellig kletsen en de kinderen gaan de speeltuin in. Die zie je bijna niet meer de rest van de avond.

 

Tot het moment van de taart. De kinderen klimmen meteen de rekken uit en komen direct van de springkussens af als ze ‘TORTAAAAAAAAAAAAAAA’ horen. Een stukje taart voor iedereen die aanwezig is en voor de volwassenen ook een glaasje spumante. De taart is het moment voor de jarige job om toegezongen te worden en al zijn cadeautjes uit te pakken. Voor de mensen die nog niet genoeg gegeten hebben, wordt er een hele hoop andere zoetigheid en sterke drank op tafel gezet. Na de taart gaan de eerste mensen naar huis, hetgeen betekent dat ouders huilende kinderen van de luchtkussens af moeten plukken of uit het klimrek moeten zien te krijgen. Moe zijn de bambini nog lang niet, ondanks dat het al na 22.00 uur is…

Na een tijdje, als de meeste mensen zijn weggegaan, blijven het vaste vriendenclubje en de familie over en helpt iedereen mee met opruimen. Aan iedereen wordt een doggy bag aangeboden. Ondanks de grote opkomst en de weggegeven schalen en schaaltjes blijft er altijd weer heel veel over. De komende dagen hebben opa en oma uit Nederland dus genoeg zoetigheid te eten bij het ontbijt… Zo worden ook zij steeds meer een beetje Italiaans, mede dankzij hun jarige kleinzoon.

Reactie schrijven

Commentaren: 0