Het regent, het zegent, de pannetjes worden nat!

‘Jullie hebben vast meegekregen dat het de afgelopen tijd veel heeft geregend in Rome. Het leek wel of ik even terug was in Nederland… Want geloof me, als het in de zomer eens regent, vind ik dat erg prettig. Rome wordt dan een andere stad. Het wordt rustig en de zomerregen wast het stof weg en het ruikt dan heerlijk.  

 

Maar regen in de herfst en winter in Rome is iets heel anders. Zeker deze winter, waarin het water met bakken uit de hemel komt en uren achtereen op de Romeinse daken klettert. Regen in Rome betekent allereerst dat er bijna geen scooters meer rondrijden. Iedereen gaat met de auto.  

 

Dat gebeurt overigens al bij de eerste aankondiging van een regenbui. Er vallen twee druppels en het verkeer is meteen een chaos. Op elke hoek van de straat vind je parapluverkopers. Waar ze uit het niets opeens vandaan komen, snap ik nooit. Je ziet ze niet, er vallen twee druppels en het lijkt of ze als paddenstoelen uit de grond schieten.

 

Maar dat is nog niet het ergste van de regen. Het regende dit keer zo veel en zo hard dat de riolering het niet meer aan kon. Ik zag stukken grond van de dijken langs de Via Aurelia naar beneden zakken. Onder het viaduct van de raccordo annulare (de ringweg) lag een heel meer. De Via Aurelia was compleet geblokkeerd.  

Op de radio werd er ondertussen al gewaarschuwd dat het hele verkeer in de stad op z’n gat lag door verschillende overstromingen. Op de journaals kwam het de hele dag voorbij, de Tiber was stijgende. De laagste brug over de Tiber, de Ponte Milvio, liep gevaar. Er werd een alarm afgekondigd, hetgeen betekent dat de Protezione Civile wordt ingezet om bij te staan in mogelijke noodsituaties. Want als de Tiber zo hoog staat, dan stroomt het water ook flink hard. Van alles wordt meegesleurd in het krachtige water. Je ziet boomstammen, delen van woonboten en vaartuigen zomaar voorbijkomen. In mijn lunchpauze loop ik er regelmatig even naar toe als het regent om dit te aanschouwen.  

 

Gelukkig regende het na een poos flink doorregenen een dag later bijna niet meer, waardoor het waterpeil in de Tiber weer een beetje zakte. Maar als het weer wat droger is, zie je pas goed wat voor problemen de regen oplevert voor de Romeinse straten.

Geasfalteerde straten hebben gaten waar je echt niet met je auto in wilt rijden – laat staan met je fiets in belanden. Denk nu niet dat de gemeente er hekken voor zet of het gewoon fijn snel oplost door de gaten te vullen. Nee, je blijft er wekenlang last van houden. Pas als het weer wat beter wordt, wordt er actie ondernomen.  

 

De Romeinen klagen steen en been. Ik klaag ook over de regen, maar vooral over de gevolgen van de regen. Als ik klaag, dan krijg ik echter meteen te horen dat ik toch gewend zou moeten zijn aan de regen. ‘In Olanda piove sempre’, zeggen ze dan, ‘In Nederland regent het altijd.’ Maar het grote verschil met Nederland is echter dat als het regent, de riolering het water aan kan. Dat scheelt toch een slok op een borrel, of een emmer in een ton regenwater.

 

Kijk dus uit als je komende tijd in Rome bent, voor plotselinge gaten in de weg die niet gemaakt worden voor de zon alle water van de Tiber heeft doen verdampen. Het blijven rare jongens, die Romeinen…’

Reactie schrijven

Commentaren: 0