‘Afgelopen zaterdag was het weer eens tijd om naar de kapper te gaan. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn zoon, Daniel. Aangezien de kapper de gehele maand augustus dicht was vanwege vakantie konden we eindelijk weer in september terecht. Daniel is drie jaar oud en kletst de oren van ons hoofd. Hij doet dit vooral in het Italiaans. Deze taal hoort hij natuurlijk de hele dag door. Alleen papa en wat familie en vrienden die af en toe op bezoek komen praten Nederlands met hem.
Daniel begrijpt het Nederlands erg goed, maar hij reageert bijna altijd in het Italiaans. Een simpel antwoord zoals ‘Ja, papa’ geeft hij eigenlijk nooit. Zo’n antwoord gaf hij dus ook niet toen papa vroeg of hij als eerste wilde. ‘No, papà vado io prima perché cosi dopo posso giocare con le macchine mentre ti guardo’ (Nee, papa, ik ga eerst want dan kan ik daarna met mijn autootjes spelen terwijl ik naar jou kijk).
De man die in de stoel naast Daniel zat, keek erg vreemd. De papa praat een rare taal die hij niet kent en die kleine blonde krullenbol geeft antwoord in het Italiaans. De kapper had het ook door en vertelde de man dat de papa Nederlander is. Daarop volgde een reactie die mij ondertussen totaal niet vreemd is. Wat ik in hemelsnaam in Italië doe?!?!
Een vraag die ik vaker te horen krijg. Het is de standaardreactie van Italianen die horen dat ik geen Italiaan ben maar Nederlander. Ondanks dat het weer hier beter is en het eten erg lekker vinden de Italianen het vreemd dat ik als Hollander naar Italië vetrokken ben. Volgens de meeste Italianen is het in het buitenland allemaal veel beter dan hier.
Tja, ik ben in ieder geval niet naar Italië gegaan omdat het salaris hoger is dan in Nederland. Ik ben van mening dat zolang je werk hebt, het leven in Italië niet onaardig is, maar zeker ook niet altijd gemakkelijk.
"Ma la cucina italiana ti piace, vero?" Over de Italiaanse keuken hoef je het niet te hebben. Het Italiaanse eten is natuurlijk het lekkerste van de hele wereld. Daar ga ik niet meer tegenin tegenwoordig – om heftige discussies te voorkomen. Voor de meeste Italianen bestaat alleen de Italiaanse keuken.
Ook over politieke voorkeuren laat ik me nooit uit. Ik zeg simpelweg dat ik niet mag stemmen omdat ik de Italiaanse nationaliteit niet heb. Dat scheelt ook weer een discussie over wel of niet Berlusconi. Een andere normale vraag, die ook door de beste man naast me bij de kapper werd gesteld, is of er in Nederland ook zo véél belasting wordt betaald. Soms heb ik het idee dat de meeste Italianen het idee hebben dat er alleen in Italië belasting wordt betaald.
Maar toen wij thuis het één en ander gingen verbouwen, ging het zo: de elektriciën laat een offerte achter, de stukadoor, de loodgieter en de metselaar. Op al deze offertes staat letterlijk een prijs mét en een prijs zonder BTW. Dus wil je geen factuur na afloop van het werk, dan krijg je een korting van 21%. Dit is een vrij normale zaak. Ik heb geen idee of dit in het noorden van Italië ook het geval is, in het zuiden en midden van Italië in ieder geval wel.
Uiteindelijk bedragen de kosten van de kapper € 22,50 voor ons tweeën.. Dat is goedkoper dan in Nederland. Maar na afloop vraagt de kapper of ik een bonnetje wil. Ja, natuurlijk wil ik een bonnetje – waarop hij me wat vreemd aankijkt. En dat is nou net wat ik zo vervelend vind in Italië. Iedereen klaagt over de belastingen maar iedereen doet zijn best om zo min mogelijk belasting te betalen. Meneer de kapper zat echter wel vier weken met zijn gat in Santo Domingo. Ik moest het doen met vier dagen Goirle bij mijn ouders en zus…’
Reactie schrijven